BozkIrda Dosya tipleri: [PDB]  [PDF] Öykü / Seçme Öyküler

Yazar: Maksim Gorki Yayın: Şubat 2001

...
  "Öğrenci" usulca:
  - Kardeşçikler, diye fısıldadı; orada, solda bir adam yatıyor...
  Asker kuşkuyla:
  - Ne adamı? diye homurdandı. Adamın orada ne işi var?
  - Ne bileyim, git de sor. Bozkıra yerleştiğine göre muhakkak ekmeği de vardır.
  Yolun solunda, yüz yüz elli metre ötede yükselen karanlık tümseğin, bir insan olduğunu ancak "öğrenci"nin yeşil, keskin gözleri seçebilirdi. Asker baktı, kararlı bir tükürük fırlatarak:
  - Oraya gidiyoruz! dedi.
  Sürülmüş tarladaki toprak keseklerini çabuk çabuk geçerek karaltıya doğru yaklaşmaya başladık. İçimizde beliren yiyecek ümidi, açlığımızı büsbütün keskinleştiriyordu. Oldukça yaklaştığımız halde tümsekte bir kıpırdanma yoktu.
  Asker bozuk bir sesle, hepimizin aklından geçen şeyi söyledi:
  - Belki de insan değildir.
  Fakat tam bu sırada kuşkularımız dağıldı. Karaltının kımıldadığını, yükseldiğini gördük. Bir insandı bu. Dizlerinin üstünde duruyordu şimdi. Kolunu bize doğru uzattı; boğuk, titrek bir sesle bağırdı:
  - Yaklaşma, yakarım!
...